کد مطلب:124766 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:174
سرنوشت عراق بعد از صلح
قرارداد صلح در سال 41 به توافق طرفین رسید. معاویه خود رابه عنوان «امیر المؤمنین» مطرح ساخت! او تلاش فراوان نمود تا از مردم عراق و حجاز به ویژه كوفه و مدینه بیعت بگیرد كه مردم نیز با اكراه با وی بیعت نمودند. سلطه معاویه بر عراق توسعه یافت. وی عمال خویش را بر مردم مسلط ساخت و بدترین نوع رفتار غیر انسانی را بر شیعیان و یاران علی و اهل بیت روا داشت. برفراز هفتاد هزار منبر [1] علی و اهل بیت را نكوهش و لعن نمود! خطیبان جمعه و جماعات در مساجد حتی در مسجد النبی و مسجد الحرام همواره به خصوص
[ صفحه 173]
در خطبه های رسمی روزهای جمعه و عید فطر و عید اضحی بر علی و اهل بیت لعن نمودند! كه همانند مروان حكم ها ولایت و امامت جمعه مدینه را بر عهده گرفتند، كه از عمق عداوت و كینه، بر علی و عترت رسول الله صلی الله علیه و آله لعن و نفرین نموده، خواستند چهره تابناك آنان را مخدوش سازند. [2] .
بعد از توافق صلحنامه موقعیت كوفه آن گونه تضعیف شد كه امام مجتبی علیه السلام به همراه دیگر خاندان رسول الله صلی الله علیه و آله همان سال 41 از آن شهر هجرت نموده به مدینه بازگشتند [3] . كوفه و عراق جولانگاه سپاه سرخ پوشان معاویه قرار گرفت. عراقی كه حمایت خویش را از اهل بیت كاهش داد، از آغوش اهل بیت به آغوش معاویه سر سپرد! اینك دچار ذلتی شده است كه تاریخ نمونه آن را سراغ ندارد. آن گونه قتل و غارت و رعب و وحشت مستولی شده است كه از قتل یاران و شیعیان علی علیه السلام سیلاب خون جاری شده است! كه این سرنوشت بر اساس تغییر روش آنان بود كه ناگزیر ازآن بود. زیرا كه سنت های الهی تغییر پذیر نیستند. سرسپردن به ستم سرنوشت امتی است كه رهبری به حق را برنتابد و از فرزانه ای چون امام مجتبی علیه السلام حمایت ننماید: ان الله لایغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم. [4] .
و آنك معاویه هر جا شیعه علی می یابد به فجیع ترین شیوه به قتل می رساند. و اینك معاویه زبانش و زبان سخن گویانش آن مقدار فرصت حاصل نموده است كه به دامن پاك اهل بیت دراز شده است و سال های سال در حرمین شریفین در حضور عترت بر علی و اولاد علی لعن و نفرین می نماید. كه چه مقدار بر مجتبی حسن علیه السلام تحمل
[ صفحه 174]
این تلخی جانكاه است؟! كه این زهر تلخ همواره در عمق جان امام مجتبی علیه السلام نفوذ می نماید و همواره زهر مهلك به كام اهل بیت می چكامد.
اینك اهل بیت و عترت رسول الله صلی الله علیه و آله در اوج مظلومیت زندگی سپری می كنند. ستم فراگیر سراسر عراق را پوشش داده است و هیچ فرزانه ای از ظلم بنی امیه در امان نیست. كوفه عاصمه علی و اهل بیت به دست مغیره ها، زیاد بن ابیه ها، آنگاه حجاج ها به بدترین ننگ و ذلت گرفتار آمده است! كه این سرنوشت ثمره روشی بود كه آنان در پیش گرفتند و ازحمایت خود را رهبری به حق اهل بیت علیهم السلام دریغ نمودند.
[ صفحه 173]
در خطبه های رسمی روزهای جمعه و عید فطر و عید اضحی بر علی و اهل بیت لعن نمودند! كه همانند مروان حكم ها ولایت و امامت جمعه مدینه را بر عهده گرفتند، كه از عمق عداوت و كینه، بر علی و عترت رسول الله صلی الله علیه و آله لعن و نفرین نموده، خواستند چهره تابناك آنان را مخدوش سازند. [2] .
بعد از توافق صلحنامه موقعیت كوفه آن گونه تضعیف شد كه امام مجتبی علیه السلام به همراه دیگر خاندان رسول الله صلی الله علیه و آله همان سال 41 از آن شهر هجرت نموده به مدینه بازگشتند [3] . كوفه و عراق جولانگاه سپاه سرخ پوشان معاویه قرار گرفت. عراقی كه حمایت خویش را از اهل بیت كاهش داد، از آغوش اهل بیت به آغوش معاویه سر سپرد! اینك دچار ذلتی شده است كه تاریخ نمونه آن را سراغ ندارد. آن گونه قتل و غارت و رعب و وحشت مستولی شده است كه از قتل یاران و شیعیان علی علیه السلام سیلاب خون جاری شده است! كه این سرنوشت بر اساس تغییر روش آنان بود كه ناگزیر ازآن بود. زیرا كه سنت های الهی تغییر پذیر نیستند. سرسپردن به ستم سرنوشت امتی است كه رهبری به حق را برنتابد و از فرزانه ای چون امام مجتبی علیه السلام حمایت ننماید: ان الله لایغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم. [4] .
و آنك معاویه هر جا شیعه علی می یابد به فجیع ترین شیوه به قتل می رساند. و اینك معاویه زبانش و زبان سخن گویانش آن مقدار فرصت حاصل نموده است كه به دامن پاك اهل بیت دراز شده است و سال های سال در حرمین شریفین در حضور عترت بر علی و اولاد علی لعن و نفرین می نماید. كه چه مقدار بر مجتبی حسن علیه السلام تحمل
[ صفحه 174]
این تلخی جانكاه است؟! كه این زهر تلخ همواره در عمق جان امام مجتبی علیه السلام نفوذ می نماید و همواره زهر مهلك به كام اهل بیت می چكامد.
اینك اهل بیت و عترت رسول الله صلی الله علیه و آله در اوج مظلومیت زندگی سپری می كنند. ستم فراگیر سراسر عراق را پوشش داده است و هیچ فرزانه ای از ظلم بنی امیه در امان نیست. كوفه عاصمه علی و اهل بیت به دست مغیره ها، زیاد بن ابیه ها، آنگاه حجاج ها به بدترین ننگ و ذلت گرفتار آمده است! كه این سرنوشت ثمره روشی بود كه آنان در پیش گرفتند و ازحمایت خود را رهبری به حق اهل بیت علیهم السلام دریغ نمودند.
[1] الغدير، ج 10، ص 266.
[2] هما، ص 263.
[3] طبري، ج 4، ص 409.
[4] رعد، 11.